جاده چالوس؛ مرگ و زندگی روی خط باریک دره و کوهستان

در بین تمام جاده های زیبای ایران، جاده چالوس تنها مسیری است که خود، جاذبه گردشگری است و از آن نه بعنوان جاده، بلکه بعنوان یک مکان دیدنی در دره یا کوهستان لذت میبرید. این جاده 160 کیلومتری چنان جاذبه عجیبی دارد که مسافران به رغم وجود مسیر هایی چون فیروزکوه، ترجیح میدهند از این مسیر به شمال بروند. جاده چالوس که جاده 59 نیز گفته میشود، بیش از 90 سال پیش در شرایط بسیار سختی ساخته شده که نه تنها برای شرایط ایران آن زمان، بلکه برای میزان امکانات در سطح جهانی هم بسیار عجیب بوده. نمود این امر را بیش از هرچیز در تونل کندوان و میانه راه چالوس و کرج احساس میکنید. تونلی که با بیل و کلنگ و دستِ نیروی انسانی، به عمق صد هزار متر مکعب و دو کیلومتر طول خالی شده تا علاوه بر افزودن بر جذابیت جاده، نیازی به دور زدن کوه نباشد

به جز لذت رانندگی در این جاده، سد امیرکبیر (مناسب برای قایق‌سواری و ماهی‌گیری)، آبشار و تنگه روستای سپه‌سالار، آبشار نوجان و خور، غار یخ مراد، قله کرچان، روستا و آبشار هریجان، ولشت و کندوچال دیدنی‌های اطراف جاده چالوس هستند.

این جاده علاوه بر زیبایی و جذابیتی که دارد، بخاطر اینکه روی خط باریک دره و کوهستان است، میتواند در صورت بی احتیاطی بسیار خطرناک باشد. بخصوص در روز های بارانی و مه آلود یا در ورودی تونل ها

سعی کنید هنگام حرکت در این جاده، از مسیر لذت ببرید و با سرعت مناسب احتمال حادثه را برای خود و سایرین به حداقل برسانید.